از چهره ی طبیعت افسونکار

بر بسته ام دو چشم پر از غم را

تا نگردد نگاه تب آلودم

این جلوی های حسرت و ماتم را

پائیز ای مسافر خاک آلود

در دامنت چه چیز نهان داری

جز برگ های مرده و خشکیده

دیگر چه ثروتی به جهان داری؟

جز غم چه می دهد به دل شاعر

سنگین غروب تیره و خاموشت

جز سردی و ملال چه می بخشد

بر جان درد مند آغوشت؟

در دامن سکوت غم افزایت

اندوه خفته می دهد آزارم

آن آرزوی گمشده می رقصد

در پرده های مبهم پندارت

پائیز ای سرود خیال انگیز

پائیز ای ترانه  محنت بار

پائیز ای تبسم افسرده

بر چهره طبیعت افسونکار

من از این شعر خوشم می اد شما چی؟

نظرات شما عزیزان:

omid

ساعت11:56---8 آذر 1391

- [ایمیل]

باغ بی برگی که میگوید که زیبا نیست..



داستان از میوه های سر به گردون سای اینک خفته در تابوت پست خاک میگوید..



پـــادشــاه فــصــل ها پـــاییــز
پاسخ:mersi
پاسخ:
شاخه با ریشه خود حس غریبی دارد
باغ امسال چه پاییز عجیبی دارد
غنچه شوقی به شکوفا شدنش نیست
با خبر گشته که دنیا چه فریبی دارد . . .
.
حالا د بده هه هه هه (مشاعره)
پاسخ:sar be rah shodi man be hame k gofte budam pesar khalam aghast!!!!!!!!

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: